Er zijn vele wegen die naar GroenLinks leiden. Sommige leden komen uit een 'links nest', groeien op met linkse ideeen, en sluiten zich haast vanzelfsprekend bij een linkse partij aan. Voor Tanja de Goede was het helemaal niet zo logisch. In deze editie van Het GroenLinks van vertelt ze over een moeilijke weg vol hobbels die haar uiteindelijk toch naar GroenLinks bracht.

Van huis uit kom ik uit een gezin maar ook uit een familie die nogal stevig rechts is. Bij deze term laat ik het even, ga hier verder maar even niet op in.

Van heel jongs af aan werd mij al duidelijk dat ik van nature geen type ben waarbij het recht van de sterkste telt. Het werd me ook al snel duidelijk dat ik over een sterk rechtvaardigheidsgevoel beschik en ik en iedereen verdient een gelijke behandeling, ongeacht iemands maatschappelijke en/of financiele positie.
Weer volsta ik alleen maar door te zeggen dat ik in diezelfde stevig rechtse kringen verschillende keren emotioneel ben vastgelopen.

Volgens het gezin plus de familie waar ik uit kom was iedereen die links was kortweg neurotisch ,mensen met een minderwaardigheidsgevoel en nog een grote bek ook! Het waren geen mensen van de wereld.

Afijn. Ik was achttien jaar en woonde samen met mijn moeder en broer in een flat in Gouda. In die periode krijgt mijn moeder een vriendin waarmee het heel goed klikte en......fanatiek LINKS was
Mijn moeder kreeg zo onderhand het rambam van haar politieke ideeen maar ze gedoogde haar omdat het verder heel erg klikte. Vandaar dat ik haar vaak haar gedoogvriendin noem! Ze had nog een grote mond ook
Hoewel ik, komend uit dat rechtse gezin het beeld van een links iemand bevestigd zag ,merkte ik toch, zééér vaag dat haar politieke ideeen mij fascineerde. Ik dacht er echter niet aan om daar wat mee te gaan doen, zelfs niet om mij in de ideeen van Groenlinks te verdiepen. Dat kwam niet eens in me op! Immers, dan was je toch gek?! Tamelijk naief besef ik nu maar gelukkig ben ik nu een aantal jaartjes verder!

Afijn, het leven gaat verder en dat vage gevoel verdwijnt. Krijg ik een relatie met een rechtse man. Hoewel in zijn kringen de behulpzaamheid dichterbij te zoeken was (mijn ervaring is dat mensen die nogal rechts zijn weinig behulpzaam zijn) liep ik toch weer tegen het probleem aan dat ook bij hem het recht van de sterkste gold. Ik merkte dat ik hier eenvoudigweg geen kop voor had om redenen die ik hierboven heb beschreven.
Na een aantal jaren gaat die relatie uit en kwam ik in een behoorlijke dip terecht. Behalve hem was ik ook mijn vriendenkring kwijt geraakt. Ik zocht om te beginnen naar een nieuwe vriendenkring. En toen....heel plotseling kwam dat vage gevoel weer omhoog. Die fascinatie voor de linkse ideeen van mijn moeders gedoogvriendin. Ik weet niet waarom dat zo omhoog kwam maar ineens was het er.

Eerst negeerde ik dat gevoel. Daarna, toen dat gevoel wat heftiger werd dacht ik zou ik dan toch?! Kan het dan toch zijn dat ik links ben? Geloof me, ik heb dit toch nog een hele tijd weg gestopt. Wie kom ik in die periode toevallig in de stad tegen?! Juist!! De gedoogvriendin van mijn moeder! Nog voor ik het wist maakte mijn hart een sprongetje en ik wist in mijn diepste wezen dondersgoed waarom; ik wilde graag van haar linkse ideeen horen.
Pas na een uur durfde ik te vragen of zij nog steeds met politiek bezig was. Zij, fanatiek links begon natuurlijk meteen te praten. Ik hoefde maar één vraag te stellen en ik kreeg een antwoord van tien minuten. Belangstelling? vroeg ze op een gegeven moment. Ik zei nee maar ik dacht dat ik me rood voelde worden tot in mijn nek.

Enige tijd later waren er verkiezingen. Ging ik s'avonds weleens met wat kennissen naar het terras om wat te drinken, ging het natuurlijk weleens over politiek. Jij hebt zeker op Groenlinks gestemd, zei iemand toen een keer met een keiharde schaterlach. Ik kwam natuurlijk ook niet meer bij!!! Daarna heb ik nog wel een paar keer zoiets meegemaakt.
Ik kon toen niet meer om mijn linkse inslag heen! Je kunt toch het partijprogramma opvragen Tanja/ja maar dat doe je toch niet?! Zo ging het nog een hele tijd heen en weer in mijn binnenste.
Na die lange innerlijke afwegingen had ik het partijprogramma van Groenlinks opgevraagd. De inzet voor zorg en onderwijs trok mij meteen maar ook zeer zeker de zorg voor dieren en het milieu (hier zal ik later nog op in gaan om het verhaal toch nog overzichtelijk te houden).
Ik ben toen lettelijk voor de spiegel gaan staan en tegen mezelf gezegd ja Tanja, je bent links! Voor mezelf durfde ik het eindelijk toe te geven!

In die periode ging ik bij een stel in mijn flat op kraamvisite. Na het bewonderen van de baby gingen we nog even gezellig koffieleuten. Vraagt de heer des huizes op een gegeven moment aan mij of ik links ben! Nou ja!!
Ik zei meteen met een bulderende lach ja. Daar hijzelf fanatiek links bleek te zijn, bleek hij al een tijdje het vemoeden van een linkse inslag mijnerzijds te zijn! Ik zei dat ik me alleen nog officieel lid van Groenlinks moest maken. Gelijk pakte de heer des huizes het speelgoed pistool van zijn zoonlief, hield die tegen mijn slaap en heeft me op die manier het inschrijfformulier van Groenlinks laten invullen.

Hij is een goede ondersteuning geweest in mijn kennismaking met Groenlinks en me duidelijk te maken waar Groenlinks voor staat.

Na wat jaartjes lid te zijn geweest van Groenlinks kreeg ik het aan mijn maag waardoor ik lange tijd niet veel kon doen en daarna kwamen er andere dingen tussen waardoor ik eigenlijk vergat om me weer lid te maken.

Gelet op de huidige politieke ontwikkelingen word ik mezelf weer een stuk bewuster van mijn eigen politieke identiteit en heb ik mijn lidmaatschap op Groenlinks maar weer hervat.